چقدر آشنا

چقدر آشنا

میخام پیرشم...یه شبه....میخام یه شبه اونقدر پیر شم که دیگه منو نشناسی.

روی نیمکت،کنار درخت همیشه بهاری بشینم که تو هر شب از اونجا رد میشی...

و تو رو نگاه کنم..که تو سیاهی شب بهم نزدیک و نزدیک تر میشی...باچشمای مشکی رنگت بهم نگاه میکنی که با کمری خمیده و صورتی خسته...با چشمایی پر از بغض.که هر لحظه ممکنه ازشون سیل اشک سرازیر بشه...نشستم و به چشمای مشکیت،چشم دوختم.

پرنده ی مهاجر

پرنده‌ی مهاجر

بلاتکلیفم مانند آن پرنده ی مهاجری که

از دسته اش جا مونده...

کسی هم نبودنش را حتی حس هم نمی کند..

نه میتواند برود،نه میتواند برگردد..

چاره ای نیست باید...

بروم..

آنان که حتی نبودنم را...

حس هم نمی کنند...

لیاقتم را ندارند...

پس..

خودم را،رها میکنم...

رها میکنم خودم را،پرواز را...

هر چه باداباد....

زمین میخورم اما...

خودم را از آنان دریغ میکنم...

شاید روزی،جایی....

برای نبودم...

حسرت بخورند.

Amir-lonelyprince